In de populaire SMS schrijfstijl, welke gebaseerd is op het fonetische uitspreken van letter- en cijfer- combinaties, zou de titel van deze column zoveel kunnen betekenen als 'Een moment voor Jezus Christus' Helaas omschrijf ik deze 'vertaling' wat mooier dan hoe het er in de praktijk soms aan toegaat...
Het fenomeen 'FF' (effe, even) is zo ingeburgerd dat de negatieve ondertoon ons amper opvalt. Met het begrip 'even' wordt over het algemeen een tijd bedoeld welke korter is dan wenselijk... En zo hoor je vaak dat men 'even' een gebed wil uitspreken, of 'even' een Bijbeltekst wil aanhalen. Weliswaar verwerpt de bijbel een omhaal van woorden (1) , maar wanneer we met dat 'even' een vluchtig moment, of mogelijk een afraffelen van onze plichtpleging beogen zijn we wel verkeerd bezig...
Gelukkig ziet onze hemelse Vader boven alles het hart aan, en maakt het niet uit hoe we ons uiten... Of toch wel....?
Neem nu onze gebeden: Wanneer we in gezelschap hardop bidden, is het prettig dat we amen kunnen zeggen op elkaars gebeden. Maar hoeveel van onze aandacht blijft er nog over als die gebeden vol zitten met stopwoordjes en/of theologische incorrecte zaken? En hoeveel autoriteit schrijven we echt aan Gods Woord toe als we enkel een Bijbeltekst citeren om onze eigen mening te onderstrepen?
Juist in de bijbel kom je van die prachtige one-liners tegen met indrukwekkende diepgang. Wat te zeggen van de uitspraak van Bartimeus: 'Zoon van David' (2) , of Petrus: 'U bent de Messias' (3) , Paulus: 'Niets anders dan het kruis' (4) , of van Johannes: 'zie, het Lam van God' (5) . Stuk voor stuk uitspraken welke op zich al een studie waard zijn. Helaas zijn we er zo familiair mee dat we er gewoon overheen lezen. En toch is van Jezus zelf de uitspraak: 'Spreekt de hele schrift niet van Mij' (6)
Tot slot nog een gedachte over de locaties van onze samenkomsten; Van voorwerpen in een museum kun je zo gefascineerd raken dat je daar meerdere malen naar komt kijken. Nu was de tent der samenkomst (7) zeker geen museum, en ook lang niet zo indrukwekkend als de tabernakel, en toch was Jozua daar voortdurend te vinden; zelfs meer dan Mozes! (8) Waarom? Omdat het een plaats was waar hij Gods aanwezigheid ervoer...
Wanneer wij ons realiseren dat onze relatie met God voor ons van levensbelang is, dan mogen we daar best wat van onze tijd en aandacht voor inruimen, toch? Laat dan ook ons taalgebruik een afspiegeling zijn van onze bedoeling en daarmee dat woordje 'even' (FF) een wat minder prominente plaats toebedelen in ons leven!
Rev.Camp [aug'09] C107
