Jezus zegt: Ik ben DE weg, DE waarheid en HET leven. (1) Was die uitspraak wel geoorloofd en geldt het ook voor onze tijd? Want zeg nu zelf, als God al te 'benaderen' was voor Jezus komst, waarom sprak Jezus dit dan zo exclusief over zichzelf uit?
De joods/christelijke godsdienst is gebaseerd op verzoening met God. Dit is reeds vanaf de zondeval gerelateerd naar Gods belofte van een Verlosser. (2) Maar al weet je hier van, de God van de schepping blijft in zekere zin onbenaderbaar. Zelfs Mozes, de beste vriend van God, moest dat gegeven accepteren. Nadat hij de tien Woorden van God had ontvangen, was hij daar zo enthousiast over dat hij het hele volk in Gods nabijheid wilde brengen. (3) Ondanks hun goede voorbereiding beangstigden de manifestaties welke aan Gods verschijning vooraf gingen het volk dermate dat zij er vanaf zagen! (4) In tegenstelling tot Mozes waren zij bang dat ze Gods aanwezigheid niet zouden overleven! Maar Mozes ging nog verder in zijn relatie met God en vroeg zelfs God 'helemaal' te mogen zien. (5) Het werd een bijzondere ervaring welke Mozes slecht overleefde doordat God hem met Zijn Hand beschermde! (6)
Hoe je het ook wendt of keert, de scheiding tussen ons mensen en God is en blijft 'zonde' en de combinatie zonden en Gods heiligheid maakt die kloof nu eenmaal onoverbrugbaar! (...) En juist die last nam Jezus van ons over. In de bijbelse beeldspraak wordt dit vergeleken met het jaarlijkse verzoeningsoffer, (7)
maar dan totaal en compleet! Maar net als eertijds gaat dat niet vanzelf; Je moet er voor kiezen, het geloven en ernaar handelen. (8) En zo is dat ook met Jezus; Je moet er voor kiezen, het geloven en er naar leven.
Je hoort vaak om je heen; Je leeft maar een maal, dus wat heb ik met God van doen. Godsdienst is maar betutteling en ik wil vrij zijn... In het leven zijn zaken die vrij lijken, maar dat niet zijn. Heel wat van Gods (leef)regels zijn er juist voor onze bescherming. En eigenlijk weten we dat ook wel: We willen immers wel gezellig drinken maar niet de kater, wel spannende dingen doen maar geen verwonding oplopen, en van alle leuke dingen van het leven genieten zonder de verantwoording voor ons zelf of anderen te hoeven dragen. En God? Nee, een God die ons later niet zonder meer in de hemel toelaat willen we ook niet. Maar als het Zijn (!) hemel is en wij nu niets met Hem te maken willen hebben, wat stellen wij ons dan überhaupt bij die 'hemel' van straks voor?
Oke, stel dat we ons wel willen aanpassen en als een oprecht mens zeggen; 'Zeg me maar wat ik moet doen of laten...', leidt zo'n stijl van leven dan wel tot iets? Helaas. Feitelijk is dit het zelfde als dat wij - noodgedwongen - de wet proberen te volbrengen, en dat was en is nog steeds onhaalbaar! (9) Er staat juist geschreven: 'De wet vindt zijn doel in Jezus, opdat een ieder die gelooft behouden zal worden.' (10) Dus niet de wet, maar Jezus is de issue. Niet wij bouwen een brug naar God, alsof wij God naar ons toe kunnen halen, maar God reikt ons de hand.
En God deed dit in de vorm van Zijn eigen Zoon, die ònze plaats innam op dat kruis, ons een nieuwe Geest geeft en tot slot ook nog een eeuwig leven schenkt.
Het eerste gegeven (Jezus dood) is een voldongen feit; Het heeft plaatsgevonden en de uitwerking ervan wordt ons deel door geloof. Het tweede gegeven (het ontvangen van een nieuwe geest; Gods Geest) is voor elke gelovige weggelegd! Het is Gods belofte welke door Jezus aan ons wordt gegeven. Het derde aspect (nieuw leven) heeft zowel betrekking op tegenwoordige tijd als op de toekomst. Ons leven ondergaat een verandering doordat we ons laten corrigeren door Gods Geest. Uiteindelijk is onze lichamelijke dood niet meer het eindpunt, want we leven voort in Gods nabijheid.
En zo is dus de stelling van Jezus helemaal waar; Hij is de weg, Hij is de waarheid en in Hem is Leven; zowel met, als zonder hoofdletter! Onze bekering is echter niet een eenmalige gebeurtenis welke ons eens en voor altijd overkomt. In de Bijbel staat ook; 'Maar groei in de genade en in de kennis van onze Heer en redder Jezus Christus.' (11) En dat betekent zoveel als; opgroeien door, en leren leven met de genade welke God ons in Jezus heeft gegeven. De weg ligt open, het is aan ons hoe wij daarop wandelen. (12)
Rev.Camp [jul'09] C106
