Onwillekeurig denk ik met kerst eerder aan 'de herdertjes lagen bij nachten' dan aan 'er is er een jarig'. Feitelijk vieren we met kerst de geboortedag van Jezus! Eertijds, vlak na Jezus' geboorte, in die veel bezongen nacht, waren er ook feestgangers. Hoewel ze normaal 'getrouwe' op hun schaapjes pasten, lieten de herders deze toch in de steek om aan de exclusieve uitnodiging (1) gehoor te geven. De engelen namen hun werk wel even waar, toch? Maar buiten deze mannen verder geen vermelde gasten. Hooguit in onze verhalen, zoals in 'The Little drummer boy' of onze eigen '05 kindermusical 'De kleine herdersjongen', want de drie wijzen uit het Oosten komen pas veel later ten tonele. (2)
En dan blijft het ruim 30 jaar stil eer Jezus weer in het middelpunt van de belangstelling komt. Niemand herkent hem meer, althans niet vanuit zijn geboorteverhaal. Kan er uit Nazaret iets goeds komen (3) en was zijn vader niet een gewone timmerman uit Galilea? (4) Johannes de Doper herkent Jezus wel en noemt Hem zelfs bij zijn 'functie'. (5) Maar dat gegeven werd maar door een enkeling begrepen. En degenen die het konden weten, (6) hielden zich stil of keken de kat uit de boom. Zij waagden een gokje, en verloren... (7) Want Jezus IS de beloofde Messias!
Nog altijd wordt over de hele wereld Zijn geboortedag gevierd. Maar voor velen is kerst niet meer dan een paar vrije dagen en gezellig eten met familie of vrienden. We decoreren onze huizen er zelfs sfeervol voor (daar zorgt de commercie wel voor) en tussen een uitgebreid 'Jinglebell' repertoire klinkt nog een verdwaalde kersthymne; Want we houden de (kerst)traditie wel in ere! We gaan zelfs in de kerstnacht naar een kerk, want ook dat maakt deel uit van die - op zich niet verkeerde - traditie. Maar hebben we echt rede om feest te vieren, of vieren we feest om de verkeerde reden?
Als voor ons, om zo te zeggen, het kerstkind nooit uit de kribbe komt, dan is kerst een feest zonder inhoud. In wezen is het kerstfeest een hoopvol vooruitzien door dankbaar terug te kijken naar hoe het begon! Als God zoveel 'aankleding' heeft gegeven aan de geboorte van zijn Zoon, met hoeveel meer inzet zal Hij zijn reddingswerk niet voltooien?
Vandaag de dag heeft kerst zijn ware betekenis verloren. Zelfs de 'geest van kerst', zoals deze in 'A christmas carol' van Charles Dickens wordt geschetst, is schaars geworden. Maar als wij onze kerstviering zouden afschaffen omdat het door de wereldse perversie wordt misbruikt, dan snijden we onszelf en de wereld af van onze wortels. Want om maar eens wat zegswijzen te citeren; 'Wie zijn verleden negeert, verliest zijn toekomst' en 'Wie zijn geschiedenis niet kent zal zijn toekomst niet weten.'
Kerst staat dus niet op zichzelf. Het maakt deel uit van een jaarlijks terugkerende cyclus van christelijke feesten die ons herinneren aan Gods beloften. En juist die kerstnachtdiensten geven de mogelijkheid in te haken op dat stille verlangen naar geborgenheid en warmte; Want dàt kan immers alleen Jezus invullen. We mogen de traditie als het ware 'gebruiken' om Gods blijde boodschap te verkondigen aan de dwalende wereld.
De herders zagen die nacht, als prelude, een hemelse lichtshow. Meer dan ooit mag voor onze tijd gelden;
'Het volk dat in donkerheid wandelt, ziet een groot licht; over hen die wonen in een land van diepe
duisternis, straalt een licht. ... Want een Kind is ons geboren, een Zoon is ons gegeven, en de heerschappij
rust op zijn schouder en men noemt Hem Wonderbare Raadsman, Sterke God, Eeuwige Vader, Vredevorst.
Groot zal de heerschappij zijn en eindeloos de vrede op de troon van David en over zijn koninkrijk, doordat
Hij het sticht en grondvest met recht en gerechtigheid, van nu aan tot in eeuwigheid. De ijver van de Heer
der heerscharen zal dit doen.' (8)
Rev.Camp [nov'06] C091
