Veelvuldig kom je in het NT de toevoeging 'door de Heilige Geest' tegen. In veel gevallen kun je die toevoeging weglaten zonder de essentie van de tekst te verliezen. Of nu Gods liefde in ons hart uitgestort is (1), Gods koninkrijk uit rechtvaardigheid, vrede en blijdschap bestaat (2), er tekenen en wonderen gebeuren (3), of dat God iets openbaart (4), de bron is duidelijk. Het hoeft toch niet expliciet onderstreept te worden dat dit door de Heilige Geest is? Of toch wel?
Door de hele Bijbel lezen we dat God bijzondere dingen doet. Zonder twijfel! Maar zetten we de aanzet ertoe even buiten beeld, dan zijn de handelingen van bijbelse personages zelden bovennatuurlijk. Zo bouwde Noach een grote boot, was Mozes een charismatische leider, Simson een onverschrokken woesteling, en Paulus een gepassioneerde spreker, om maar wat mensen bij naam en faam te noemen. Begrijp me goed, ik wil niets afdoen aan Gods Woord. Ik wil juist uw aandacht trekken voor die kleine toevoeging waar we zo snel overheen lezen!
Het lijstje hierboven is nog niets vergeleken met de 'Hall of Fame' die we vinden in de brief aan de Hebreeën (5). Maar de daar vermelde mannen (en vrouwen) worden niet geroemd om hun prestatie, maar om hun geloof! En dat gegeven maakt die lijst meteen een stuk evenwichtiger, want hun daden staan soms in geen verhouding tot elkaar!
Oké, de Bijbel roept ons dus op om vanuit gelóóf dingen te doen. Dit komt inderdaad overeen met de schrifttekst 'de rechtvaardige zal uit geloof leven' (6), maar waar komt die nadruk van 'door de Heilige Geest' dan vandaan?
Buiten de genoemde geloofshelden bestond Gods volk uit ontelbare mensen zoals u en ik. Lang niet allen waren zulke geloofshelden, maar dat hield niet in dat ze zonder geloof waren! De Mozaïsche wetten (afgeleid van Gods tien 'geboden') bevat dan wel een scala aan leefregels, maar die gaven niet automatisch het leven door ze te volbrengen. Ik ben bijna geneigd te zeggen dat het overtreden van de wet pas de ultieme test van geloof voortbracht! In dat geval moest een plaatsvervangend offer worden gebracht. En of dit slechts afkopen was, of gemeend berouw, kun je aan de handeling zelf niet aflezen. Het is een zaak in het hart, welke alleen God kent.
Maar de wet was slechts de overbrugging tot het moment van de realiteit, waarvan zij een afbeelding en schaduw was (7). Niet het plaatsvervangend offer op zich, maar het geloof en de hoop op de Messias [verlosser] ligt ten grondslag aan het 'oude' verbond. Onze relatie met God ligt niet in het brengen van offers en het verkrijgen van zegeningen (8), maar zij vindt plaats van hart tot hart, van Geest tot Geest, om zo te zeggen. Hier herkennen we de overeenkomst met de geestvervulde enkeling uit het 'oude' verbond en christenen [zij die Christus hebben aangenomen (9)] van het 'nieuwe' verbond.
Het verschil tussen menselijk 'kunnen' en voor God acceptabel 'doen' zit hem dus in de bron van waaruit we het doen. Die toevoeging 'door de Heilige Geest' is dus niet zomaar. We zijn zelfs niet in staat het koninkrijk van God te begrijpen, laat staan binnen te gaan, dan door opnieuw geboren worden uit water en Geest (10). Want iedereen die door de Geest Gods geleid wordt is een zoon / dochter van God. (11) En deze titel is niet slechts voor de 'grote jongens' in Gods koninkrijk, maar geldt voor elk kind van God.
We hoeven ons niet te bewijzen door alles wat we zeggen of doen te benadrukken met die woorden. God toetst hart en nieren, en ons geweten weet dit door de Heilige Geest (12). Dat de Bijbel ons hier en daar dat geheugensteuntje geeft is geweldig! Dan realiseren we ons weer eens hoe belangrijk het is; die beloofde inwoning van Gods - Heilige - Geest!
En tijdens het schrijven van deze column moest ik denken aan dat kinderliedje: 'Door de kracht, door de kracht van de Heilige Geest .... vieren wij feest met elkaar!' Vandaar die titel van deze column.
Rev.Camp [feb.'06] C086
