Vrijmoedigheid is geen ouderwets woord, maar we gebruiken tegenwoordig liever termen zoals zelfverzekerd, voor jezelf opkomen en carrière gericht zijn. Daarmee is vrijmoedigheid, of wat daar aan gelijk gesteld wordt, een vaardigheid geworden die we ons zelf eigen maken in plaats van dat we dit 'krijgen'.
In de Bijbel komen we het woord vrijmoedigheid in verschillende zettingen tegen. We lezen ondermeer over een vrijmoedigheid om in het Heiligdom binnen te gaan (1) en over vrijmoedigheid om het evangelie te kunnen verkondigen (2). Van het laatste lezen we in het boek Handelingen dat de discipelen baden om vrijmoedigheid omdat het hen verboden werd de naam van Jezus te gebruiken! (3)
In ons land zijn geen wezenlijke belemmeringen om het evangelie te verkondigen en toch bidden we regelmatig om vrijmoedigheid. We bedoelen dan eigenlijk het overwinnen van schroom om over ons geloof te praten. Daarentegen schamen mensen om ons heen zich nauwelijks ergens voor. Als je soms de walgelijke Internet plaatjes en filmpjes ziet die collega's vol trots onderling uitwisselen.... U mag drie maal raden wat, of liever gezegd wie, de drijfveer daarachter is....
Hoe je het ook benaderd, je kunt vrijmoedigheid niet aanleren alsof het een vaardigheid is; vrijmoedigheid komt van binnen uit.
Zelfs de meest geoefende spreker kent drempel momenten, maar het is de innerlijke zekerheid die hem of haar deze doet overwinnen. Het zijn niet enkel onze woorden die de ander aanspreken, maar ons hele zijn, onze uitstraling zoals dat vandaag de dag heet.
Met de Pasen hebben we als gemeente een groots theaterstuk neergezet. Vanaf het allereerste begin besefte ik dat dit stuk een grote impact zou gaan hebben. Niet enkel door de heftige scènes die het Paas verhaal nu eenmaal met zich meebrengt, dat ongetwijfeld ook, maar ik denk meer aan de impact die het stuk op de deelnemers zelf gaat hebben. Je kunt een verhaal duizend maal lezen, maar er zelf een onderdeel van worden gaat veel dieper!
Natuurlijk zullen acteurs hun rol naar beste kunnen neerzetten, maar de persoonlijke impact zal ver uitgaan boven het feilloos kennen van tekst of het overwinnen van plankenkoorts; Of je nu Jezus, Simon, of Judas bent; zonder vrijmoedigheid kun je die persoon niet zijn! Je bent voor dat moment wat je uitstraalt......
vrijmoedigheid leren via een theaterstuk? Het klink wat raar, maar op zich is het niet zo vreemd. Soms gaan zaken in stapjes. In zijn tweede brief komt Petrus via deugd, kennis en broederliefde uit op liefde voor allen. (4) En Vrijmoedigheid? Het is vrij 'normaal' dat we tot geloof komen omdat we Jezus nodig hebben (5), maar soms hebben we nog een extra (Gods)ervaring nodig om zelf tot evangeliseren te komen.
Zeg nu zelf; kunnen we uberhaupt met vrijmoedigheid spreken over iets wat niet ons eigen is? In de Romeinenbrief verklaart Paulus dat geloven komt uit het horen. (6) Inderdaad werd het evangelie in de eerste eeuwen van het christendom voornamelijk mondeling overgedragen, ondersteund door met de hand [over]geschreven geschriften. Na de boek-drukkunst heeft het 'geschreven' Woord z'n impact gehad. En in de beginjaren van de radio, werd dat medium onze voornaamste informatiebron. Door de komst van TV en PC wordt er steeds minder gelezen en zijn we weer - meer dan voorheen - visueel ingesteld geworden. En daarmee is drama en theater weer een heel eigentijds medium geworden!
Wat is nu de link tussen vrijmoedigheid en het theaterstuk? Wel, vrijmoedigheid krijg je als je weet waarover je spreekt. Mag dit theaterstuk bijdrage om als gemeente toe te nemen in vrijmoedigheid, doordat de realiteit van Pasen opnieuw intens op ons netvlies en in ons geheugen gebrand en gegrift is komen te staan.
'Want het woord van het kruis mag dan een dwaasheid zijn voor wie het verwerpen; maar voor ons, die het aanvaarden, is het een kracht Gods' (7)
Rev.Camp [apr'06] C087
