Wij vinden het tegenwoordig heel gewoon dat onze communicatie- middelen twee richting verkeer hebben, we weten al niet beter. Je kunt elkaar elk moment van het gesprek in de rede vallen. Tja, het is alleen de vraag of de ander jou ook daadwerkelijk de ruimte geeft door te luisteren.
In vroegere tijden, en ook nog wel bij 27Mc bakkies en walkie-talkies, is het nodig duidelijk aan te geven wanneer jij uitgesproken bent en de ander kan gaan spreken. Dit wordt dan gedaan door het bericht met het woordje 'over' af te sluiten, om daarmee aan te geven dat nu de ander mag gaan spreken en jij zal gaat luisteren. Wanneer beiden partijen uiteindelijk klaar zijn met de communicatie wordt hiervoor de uitdrukking 'over en uit' gebruikt.
Bidden wordt ook wel eens vergeleken met telefoneren, praten met God. En is het niet geweldig dat we, in welke situatie we ons ook bevinden, zomaar alles mogen zeggen tot onze hemelse Vader?
Over het algemeen beperken we onszelf daarbij tot momenten van gebed, bijvoorbeeld onze stille tijd, bij het opstaan, voor de maaltijd, of andere gelegenheden, maar God houdt geen siësta of pauze. Er zijn echter wel wat gebedsvoorwaarden; Zo moet je wel geloven dat God bestaat en een beloner is voor wie Hem ernstig zoeken, (1) en moet je geen omhaal van woorden gebruiken, zoals de heidenen; want zij menen door hun veelheid van woorden verhoord te zullen worden. (2)
Wat de beste plaats om te bidden is, geeft Jezus ons het advies hiervoor onze 'binnenkamer' te gebruiken; (3) Een plek waar we ons kunnen concentreren. Immers, bidden is een intieme omgang met God!
Hoewel we het ons niet altijd bewust zijn, kun je gebed verdelen in categorieën, zoals persoonlijk gebed, voorbede en aanbidding. Over elk van deze aspecten van bidden is heel wat te zeggen, maar in het kader van deze column zou ik enkel willen vragen; Kent ons gebed twee richting verkeer? Schakelen we wel eens bewust over op luisteren, of eindigen we eenzijdig onze gebeden min of meer altijd direct met 'over en uit' !?
Wanneer wij bidden, doen we er goed aan dit hardop te doen (vandaar die binnenkamer) zodat we onze woorden en zinnen bewust vormen en niet (af)dwalen met onze gedachten. Immers, ik zal bidden met mijn geest, maar ook bidden met mijn verstand. (4)
Wanneer we bewust zijn dat gebed ook twee richtingverkeer kan zijn gaat er een hele wereld voor ons open! Wat zou ik me anders moeten voorstellen bij; 'maar de Trooster, de Heilige Geest, die de Vader zenden zal in mijn naam, die zal u alles leren en u te binnen brengen al wat Ik u gezegd heb.'? (5)
Het hoeft niet altijd in grootse visioenen, dromen en gezichten (6) te zijn waarmee God ons gebed beantwoord (al kan dat natuurlijk wel), maar het is eerder die subtiele 'zachte stem' die pas tot ons kan doordringen wanneer we deze hebben leren kennen door die intieme omgang met onze hemelse Vader.
En hoe intiem dit is lezen we o.a. in het hogepriesterlijk gebed van Jezus; 'Dan zult gij in mijn naam bidden en Ik zeg u niet, dat Ik de Vader voor u vragen zal, want de Vader zelf heeft u lief, omdat gij Mij hebt liefgehad en geloofd hebt, dat Ik van God ben uitgegaan.' (7) God houdt ziels veel van ons èn onze gebeden!
Twee richting verkeer is niet iets bovennatuurlijks of mystieks, maar heeft alles te maken met relatie en is daarmee heel praktisch. Wij zijn gewend onze gebeden af te sluiten met 'Amen', of 'In Jezus naam'. In wezen betekent dat niets anders dan; 'Voor deze woorden sta ik in.' en 'Door Jezus' offer voor mij mocht ik zonet vrij tot U komen.' Beide drukken uit dat het zojuist uitgesproken gebed met heel ons hart en ziel en verstand en kracht (8) tot stand is gekomen.
Wanneer we dus oprecht bidden en tijd en gelegenheid geven aan de Heilige Geest, de Trooster, kan ons gebedsleven zich gaan ontwikkelen van één richting naar twee richtingverkeer. Vindt u dat een wat profane of boute uitspraak?
De Bijbel staat anders bol van twee richting verkeer. Vooral deel twee; het Nieuwe Testament. Lees maar!
Wat deze column betreft: Over en uit.
Rev.Camp [mrt'01] C033
