Het begrip Kerk of Gemeente is zo'n algemeen bekend begrip dat we zelfs wat moeite moeten doen om het passend te verwoorden. Hieronder enige definities rond het begrip Gemeente, haar leden en hun taken:
Een Gemeente is een plaatselijke vergadering van gelovigen en eveneens van alle eeuwen, die Jezus Christus volgen als hun Redder en Heer. De plaatselijke Gemeente is de zichtbare werking van de algemene Gemeente op een gegeven tijd en plaats.
Elk kind van God is persoonlijk door Hem geroepen. God heeft een plan met een ieder van ons. Hij heeft ons echter geroepen tot een lichaam. De Gemeente is het lichaam van Christus. Dit lichaam bestaat uit vele leden, die elkaar nodig hebben.
God werkt met en door middel van de Gemeente. Zij is Gods plan en Gods werk. Jezus, als hoofd van dit lichaam, bouwt Zijn Gemeente. De Bijbel gebruikt verschillende beelden voor de Gemeente. Elk beeld geeft een aspect weer van het wezen en werk van de Gemeente. (1)
Er is spraken van een universele Gemeente (zij bevat alle mensen, waar ter wereld ook, die wedergeboren zijn; elke ware gelovige, die een persoonlijke relatie met Jezus Christus heeft) en plaatselijke Gemeenten, elk met haar eigen kleur en karakter, welke gezamenlijk hun taak en roeping uitvoeren.
Het woord 'Gemeente' dat we gebruikt zien in onze Bijbel komt van het Griekse woord 'ecclesia'. In zijn meest simpele betekenis is dat 'samenkomen'. Het woord heeft echter een rijkere betekenis. Het werd in de toenmalige Griekssprekende wereld gebruikt om 'mensen uit huis te roepen voor een speciaal doel'.
Dit geeft precies weer wat de Gemeente is: God roept mensen uit de zonde, duisternis, geestelijke dood en dwaling voor een speciaal doel. God roept ons bij elkaar om een gemeenschap te vormen welke leeft en handelt naar Zijn bedoeling.
Het woord 'koinonia', wat de Bijbel hiervoor gebruikt, houdt zoveel in als 'deel hebben aan iets of iemand' of 'iets gemeenschappelijk hebben'. Koinonia is een werk van de Heilige Geest. Het is de gemeenschap met God, met Jezus Christus, met elkaar.
De eerste Gemeente ontmoette elkaar in de tempel en in Joodse synagogen en ook in huizen van de gelovigen. Later, in nagedachtenis aan de opstandingsdag van Christus, werd de eerste dag van de week, zondag, de tijd voor openbare aanbidding.
Op deze publieke aanbiddingsdiensten gaf men onderwijs, deelde men ervaringen en gaf getuigenis daarvan, verheerlijkte God en gedacht het verlossingswerk van Jezus en zocht intens de leiding van God door de Heilige Geest in gebed en vasten. (2)
In navolging van deze Bijbelse principes vormen ook wij plaatselijke christelijke gemeenschappen.
De Gemeente wordt geleid door 'oudsten'; ook wel opzieners of voorgangers genoemd. Zij zijn het die
'voorgaan' dat wil zeggen: het voorbeeld geven.
Paulus omschrijft in de brieven aan Timotheüs en Titus de zulke als; betrouwbare, bekwame,
Geestvervulde mannen.
En zo heeft God aan de Gemeente gegeven;
| de ogen van het lichaam, | |
| de handen van het lichaam, | |
| het verstand van het lichaam, | |
| de mond van het lichaam, | |
| de armen van het lichaam, | |
| de schouders van het lichaam, | |
| het hart van het lichaam, |
De Bijbel spreekt ook over speciale helpers, de diakenen in de Gemeente. Zij worden o.a. in Handelingen genoemd als aangestelde taakontlasters van de twaalven. (4) Elk lid van de Gemeente dient zo op één of ander manier het gehele lichaam.
Tezamen vormen zij een team welke de christenen klaarmaakt om God te dienen, zodat de Gemeente - als het lichaam van Christus - zal groeien en sterk en volwassen zal worden; (5) om zo de opdracht van Jezus in deze wereld te vervullen.
Rev.Camp [apr'96] C016
