Via radio en TV krijgen we soms 'live' verslag van alles wat er in de wereld gebeurt en in kranten en tijdschriften kunnen we het nieuws van gisteren nog eens uitgebreid nalezen. Daarna zijn het enkel onze geschiedenisboeken die de herinnering aan het verleden nog levend houden en dat is maar goed ook, want de uitspraak 'Een volk dat zijn verleden vergeet heeft geen toekomst' (1) is maar al te waar.
De Bijbel, met zijn verhalen uit een nog verder verleden, is daarentegen niet een geschiedenisboek, maar een voortdurende wake-up call. Toen God zich aan Mozes bekend maakte noemde Hij zichzelf: 'Ik ben'. (2) Dit woord komt van het werkwoord 'zijn' en dat is een actief werkwoord! God zegt daarmee; 'Ik was, Ik ben en Ik zal er altijd zijn'.
De opgetekende verhalen en de door God ingestelde feesten geven aan dat Hij een levende God is; Wat Hij eerder heeft gedaan kan en wil Hij ook nu doen. De oplettende lezer ontdekt dat in de verhalen ook een verscholen heenwijzingen naar Gods grootste belofte ligt; een Verlosser. Met name de tempeldienst was daar een voorafschaduwing van. (3) En Jezus was, of liever gezegd; Jezus is, de invulling van die schaduw. (4)
Niet iedereen pakt het goede nieuws; Na de uitleg van Paulus was er afwijzing bij zijn volksgenoten, maar daarentegen werd het met vreugde aangenomen door wat zij feitelijk 'heidenen' noemden. (5)
En de profeten hadden het ook over nieuwe dingen. (6) Maar juist dat woordje is soms een probleem, want 'nieuw' heeft vaak een andere vorm dan we verwachtten. Zo snapten de Emausgangers het gebeuren ook niet, totdat Jezus het uitlegde. En hun reactie was; '...was ons hart niet brandend?' (7)
En zo gaat het nog steeds; De kern van het Evangelie blijft door allerlei (bij)zaken soms net buiten ons gezichtsveld en we lopen warm voor de verkeerde dingen. Wij zijn niet geroepen om verkondigers te zijn van nieuwe of spectaculaire dingen. Ook hoeven we God, of ons zelf, niet te bewijzen. Ons kenmerk is niet dat we aren-plukkers (8) , toonbroden-eters (9) of slangen-opnemers (10) zijn, maar dat we God ervaren. Onze vreugde is gelegen in het feit dat onze namen staan opgetekend in het boek des levens! (11)
Zonder dat kenmerk zijn onze kerken slechts monumenten van een rijk verleden.
Rev.Camp [sep'11] C111
