Het werkwoord zien staat in ons taalgebruik ook voor begrijpen of iets doorhebben. Maar als het om onzienlijke zaken gaat, blijft ons zien vaak beperkt tot een waarnemen. Wanneer God eertijds aan de profeten iets liet zien, stelde Hij hen de vraag; 'Mensenkind, wat zie je?' (1) De profeten zagen slechts in beelden en moesten daarom het antwoord vaak schuldig blijven.
Mozes kende God van dichtbij en ook hij mocht dingen zien. God liet hem niet een beeld, maar (de schaduw van) de werkelijkheid zien. (2) En vanuit wat hij gezien had wist hij het ook toe te passen. In al zijn enthousiasme wilde Mozes het hele volk wel dichtbij God brengen, maar zij durfden niet! (3) Maar van Aaron verlangden ze op een gegeven moment wel een zichtbare god (in de vorm van een gouden kalf), net zoals de volken rondom hen. (4) Wat voor een voorstelling hadden zij van de God van Abraham, Izaak en Jakob.....
Later, met de tabernakel, gingen ze wel uit eerbied voor hun tent staan wanneer Mozes - buiten de kampplaats - naar God toe ging, maar daar bleef het bij. (5) Voor de rest sjokten ze als het ware achter God aan.
Toch waren niet al Mozes' tijdgenoten zo; Zo woonde Jozua haast in de 'tent der samenkomst, (6) en profeteerden de stamoudsten! (Maar daar was behoorlijk wat kritiek om.... ) (7) En zo heb je dus koplopers en meelopers.
In de tijd van David staat de ark (symbool van Gods aanwezigheid) voor enkele tientallen jaren, in Jeruzalem, centraal in de Godsbeleving; (8) God temidden van Zijn volk! Toch lezen we dat David dorpelwachters aanstelde om toe te zien op de motivatie van degenen die kwamen aanbidden. (9) Als mens leggen wij blijkbaar de lat wel eens te laag of te hoog. Vertaald naar onze tijd zou je hun functie kunnen vergelijken met die van onze voorgangers en oudsten: Zij die over ons waken. (10)
Al onze activiteiten en organisatie moet (..) voortkomen uit de drive van onze liefde voor Jezus. En de Heilige Geest focust op Jezus; het Hoofd van de gemeente, welke door God gebouwd wordt. Laten we daarom niets doen zonder aansturing en kracht van de Heilige Geest.
Daarbij blijft wel de vraag; Wat zien wij? Lezen wij de profetieën, weten we waar deze betrekking op hebben en gaan we ook met de conclusies daaruit doelgericht aan de slag?
Is het u wel eens opgevallen dat de discipelen de uitspraken van de profeten feilloos herkenden en toepasten,
maar dat we van hun hand nagenoeg geen verklaringen lezen over de dingen die voor hen nog in het verschiet liggen?
Je kunt gerust stellen dat ook wij leven in de tijd waar de profeten naar verlangden te begrijpen waar de Geest in hen op doelde. (11) Maar als christenen is het niet altijd zo vanzelfsprekend dat we helder en klaar zien waar de profeten op doelden. Wij gaan vaak voorbij aan de conclusies van de discipelen met betrekking tot profetische uitspraken en verketteren wij elkaar bijna om de verschillende speculaties over profetische zaken die nog staan te gebeuren. En wat erger is; We verzaken daardoor om inzicht te verkrijgen in zaken waar God onze focus op wil hebben met betrekking tot onze tijd.
Hebben wij oren die horen waar Gods Geest - hier en nu - op doelt, (12) of zijn we wat dat betreft toch nog ziende blind en horende doof? (13) Blijkbaar is het verwerven van kennis en het kunnen toepassen ervan niet altijd vanzelfsprekend, en klinkt daarom Gods vraag vandaag nog steeds; 'Mensenkind, wat zie je?'
Rev.Camp [jun'05] C080
