Een aantal jaren geleden stond er in de buurt van de Afsluitdijk een kunstobject dat door het blazen van de wind allerlei galmgeluiden produceerde en daarmee de naam Engelenzang had gekregen.
Van een heel ander orde is het waargebeurde verhaal van een aanbiddingsgroep die bij het afspelen van de bandopname van hun repetitie meer stemmen hoorde dan de groep rijk was. Ik heb een kopie van deze opname mogen beluisteren en gezien de bijzondere omstandigheid en vooral door de strekking van de tekst van het lied beschouw ik deze opname van engelenzang als zeer authentiek.
Zoeken we in de Bijbel naar alle vermeldingen van engelen (enkel en meervoud) dan vinden we alleen bij de aankondiging van de geboorte van Jezus een vermelding van zingende engelen: 'Ere zij God in de hoogste hemelen . . . ' (1)
Kort geleden luisterde ik weer eens naar een oude cassetteband van samenzang van de grote opwekking in Aukland, New Zealand in de jaren '70. Na ruim vijf kwartier lofprijzing kwam ik tot de conclusie dat de songteksten uitsluitend Godgericht waren; Geen enkel lied had iets van een 'ik ben zo blij want Jezus zorgt voor mij' strekking in zich. Ik zeg hiermee niet dat zulke teksten verkeerd zijn, maar ik stelde mijzelf de vraag welke drive (kracht, motivering, inspiratie) zulke louter Godgericht lofprijzing kan bewerken.
Ik denk dat het de zelfde motivatie is als die voor de engelen; Gods handelen zien (noot: voor ons mensen is dat slechts waarnemen) en daarmee als het ware God zelf in al Zijn grootheid zien! Bij het horen van zulke lofprijzing en aanbidding kan ik maar één ding vaststellen; God deed in die tijd, op die plaats, zulke bijzondere dingen, dat je daar niet onberoerd onder kon blijven! En als vanzelf komt dan God alle eer toe!
Moeten we hieruit dan concluderen dat onze zangdiensten anders moeten? Ik kan het niet genoeg zeggen: Zo werkt dat niet! Andersom wel; Onze zangdiensten zullen veranderen wanneer we God in ons midden werkzaam zien.
Alle bewegingen van de Heilige Geest, alle grote Godswerken, alle opwekkingen uit de [recente] kerkgeschiedenis zijn begonnen met een kleine kern van mensen die intens verlangden naar de dingen waarover zij lazen in de Bijbel. Zij namen geen genoegen [meer] met een middelmatig religieus leven, maar bestormden als het ware de hemel met hun smeekbeden om de kracht van Jezus, waarover de Bijbel spreekt, te mogen ervaren.
Wat kunnen wij doen om alle neuzen van onze Gemeente die kant op te krijgen? Als het kon met een vingerknip, Halleluja! Maar de praktijk is anders. De psalmdichter zei het al: 'Als de HERE de bouw van een huis niet zegent, is alle moeite nutteloos. Ook staat de wachter voor niets op wacht, als niet de HERE de werkelijke bescherming over de stad geeft' (2)
De hoofdletters HERE als vertaling van de geschreven Godsnaam JHWH (Jahweh, niet uitgesproken dan met 'Adonai' uit eerbied voor de Heilige Naam) in deze psalm beteken zoveel als: 'de Bestaande' of 'Ik ben er voor jullie'.
Is het niet bijzonder dat juist de engelen deze woorden zongen in die velden van Efraïm: 'Ere zij God in de hoge, en vrede op aarde bij de mensen die naar Zijn wil [willen] leven.'? (3) God zegt hier als het ware; Ik ben er voor jullie, als jullie het zelfde doel voor ogen hebben als Ik! Dat is niet een 'voor wat hoort wat' mentaliteit, maar een actie / reactie uitwerking. God heeft ons in zijn Zoon nieuw leven gegeven. Wanneer wij ten volle gaan beseffen (volgens mij is een beetje al genoeg) wat dat inhoudt, dan gaat ook bij ons het dak eraf!
En dacht u dat de engelen zich dan niet zouden mengen in onze lofprijzing, als er al zoveel blijdschap bij de engelen Gods is als één zondaar zich bekeert? (4)
Moge God, die ons hoop geeft, u in het geloof geheel en al vervullen met vreugde en vrede, zodat uw hoop overvloedig zal zijn door de kracht van de Heilige Geest. (5)
Rev.Camp [dec'04] C073
