Zowel niet gelovigen als (wel) gelovigen hebben wel eens moeite met geloofszekerheid. Een gelovige worstelt misschien met de vraag of de eens gemaakte keuze voor Jezus voor zijn of haar behoud wel voldoende is (en terecht. . . .), de ongelovige (..) worstelt veeleer met de in zijn of haar beleving [veelal door christenen] opgedrongen keuze tussen hemel en hel.
Verreweg de meeste mensen (ongelovig en gelovig!) hebben moeite met de ongenuanceerde stelling dat alle mensen die niet in Jezus geloven in de hel komen. Er zullen maar weinig mensen zijn die zichzelf zondermeer slecht vinden; In ieder mens schuilt immers wel wat goeds en zolang je iedereen in z'n waarde laat, waarom zou zo'n 'goed' mens geen stukje hemel vergund zijn?
Recentelijk werd in het EO programma 'zij gelooft, zij niet' op deze opmerking een boeiend antwoord gegeven: Wanneer de hemel de plaats is waar God is, waarom zou je daar later wel willen zijn, als je hier en nu niets met God te maken wilt hebben? Is zulke oppositie soms typisch voor mensen die geen verantwoording willen of durven nemen?
Elke beslissing heeft gevolgen; Als je in het water spring wordt je nat, als je iets wilt bereiken zul je daar wat voor over moeten hebben, als je [als] getrouwd wil zijn zul je trouw moeten beloven en als je iets belooft zul je dat waar moeten maken.
Iedereen zal zich vanuit zijn opvoeding wel een vorm van 'belemmerende' bescherming kunnen herinneren; 'Niet doen; dat doet au!' En soms was er zelfs een flinke tik nodig om dat andere au te voorkomen! Was u liever gehandicapt door het leven gegaan, zonder dat leerproces als kind?
Vanuit dit leerproces worden we geacht als volwassen oorzaak en gevolg te (her)kennen, en is er geen excuus voor slechte beslissingen als we beter weten. En zelfs dan geldt er nog het gezegde; 'Beter ten halve gekeerd, dan ten hele gedwaald'?
Bekering van een verkeerd leefpatroon is dan ook geen gezichtsverlies, maar een goede keuze voor ons behoud. Jezus zei: 'Stop, en zondig niet meer!' (1) Of bent u soms zo'n slimmerik die meent dat doorgaan meer genade oplevert? (2) Keuzes maken is niet altijd gemakkelijk, maar geen beslissing nemen is ook een keuze! (3)
Wanneer u zich tijdens een preek of in een gesprek aangesproken voelt; loop er dan niet van weg. Elke keuze heeft gevolgen; goede en minder goede. Kies dan het beste, want zelfs 'goed' kan een vijand zijn van 'best' (..). Genoegen nemen met minder is jezelf tekort doen, plus dat je daarmee [zeker als christen] ook nog een slecht voorbeeld bent. Sterker nog; als zout haar kracht verliest, wat is dan nog de waarde ervan? (4)
Zijn we daarmee verloren wanneer we keuzes uitstellen omdat we de consequenties ervan [nog] niet aankunnen?
De Schrift noemt zo'n levensbouwwerk genade 'als uit het vuur gered', (5) wat zoveel betekent als: 'met de hakken over de sloot', en dat is niet iets om trots op te zijn.
Het (eind)oordeel is [gelukkig] niet aan ons, maar we zijn wel verantwoordelijk voor onze levensstijl. Daarom is een welgemeende vermaning (een Bijbels woord voor opbouwende kritiek) of een bemoediging zo'n waardevolle bijdrage voor onze persoonlijke ontwikkeling en werkt een Gemeente voor ons als een beschermend huisgezin. Zij (de voorgangers en oudsten van uw Gemeente) waken immers over uw ziel. Laten zij het met vreugde kunnen doen en niet al zuchtende, want dat zou u geen nut doen. (6)
Wanneer we in de Bijbel de zinsnede 'Ziet dan toe....' (7) tegenkomen, gaat het negen van de tien keer om een belangrijk item waar wat mee of aan gedaan moet worden. En zolang Gods Woord ons aanspoort met 'Gij geheel anders' (8) is er werk aan de winkel, immers, dat 'gij' betreft zowel u als mij.
Laten we er daarom voor gaan! (Maar wel in Zijn kracht!)
Rev.Camp [mei/sept'04] C070
