De tien toetsen boven aan m'n toetsenbord zette mij laatst aan het denken; Waarom staat de nul achter de negen en niet vooraan?
Tja, ik ben nog van een generatie die het telefoontoestel met de kiesschijf heeft gekend. Hoe hoger het getal, hoe langer de terugloop van de kiesschijf duurde en er evenredig meer pulsen werden afgegeven; de nul stond in dat geval dus voor tien pulsen!
Als getalwaarde stelt de nul juist niets voor; Vanaf nul beginnen we te
tellen, en één min één is nul; niets dus....
Toch is er wat bijzonders aan de hand met die nul; Zodra we al tellend de
negen passeren, verschijnt er een volgend decimaal en neemt die eerst niets
voorstellende nul een cruciale plaats in. Zonder die nul komen we niet verder
dan negen.
In de computertechniek gebruiken we de nul nog op een andere manier; zo is hij daar de tegenhanger van de één. Eén (1) is waar en Nul (0) is onwaar. En voor de insiders: NG (-1) wordt gebruikt om er 'niet in gebruik' mee aan te geven. In het hexadecimale talstelsel staat de nul wel voorop. En in veel computerprogramma's wijst juist de nul naar de eerste positie van een array of reeks. Een vreemde snoeshaan, die nul!
Wat een gefilosofeer over niets, zult u misschien zeggen. Maar er zit in die nul een hedendaagse parabel.
Jezus werd voor ons als een nul, waarmee Hij ons als het ware een decimaal opschuift!
Bij onze wedergeboorte kregen we er niet een puntje bij, zodat we voortaan in eigen kracht méér kunnen presteren; Nee, we blijven wat dat betreft het zelfde. Wie meent van wel, heeft ergens in z'n achterhoofd de gedachte ooit als Superman (..) te eindigen. Want zoals het gezegde luidt; 'Wie als een dubbeltje geboren is, wordt nooit een kwartje'.
De Bijbel spreekt erover dat wij 'onze schat in aarden vaten hebben, zodat (opdat / omdat) de kracht, die alles te boven gaat, van God is en niet van ons.' (1) En Jezus zelf zegt; 'Ik ben de wijnstok, jullie zijn de ranken. Wie in Mij blijft, gelijk Ik in hem, die draagt veel vrucht, want zonder Mij kun je niets doen.' (2)
Ziet u de clou? Zo wij iets zouden presteren, wordt ons kracht daartoe verleend! Dacht u soms dat de schaduw van Petrus en de zweetdoeken van Paulus zelfstandige krachten bezaten? Als dat zo was, konden we 'het' in onze zak stoppen en naar eigen believen uitdelen (of vasthouden).
Wij hebben niets van onszelf; alles is genade! Dit klinkt voor u misschien erg benauwend en dogmatisch, maar het tegenovergestelde is juist waar: 'Ik vermag alle dingen in Hem, die mij kracht geeft.' (3) Geweldig toch, die vrijheid; doen en laten waar jezelf zin in hebt?
Ho, ho, dat is nou juist niet de bedoeling! Geloofsvrijmoedigheid is wat anders dan vrijblijvendheid.
Genade krijg je niet als een oneindig doorlopend credit, maar daar leef je uit. Om met de woorden van Paulus te spreken: 'Want ik heb niet voorgenomen iets te weten onder u, dan Jezus Christus, en Dien gekruisigd.' (4)
In Jezus is het Oude Testament niet vervallen maar vervult, en daarom ons als voorbeeld. Er gingen jaren voorbij eer David verkreeg waartoe hij gezalfd was, maar hij eigende het zich niet toe. En toen er tijdens zijn regering een coupe dreigde, verdedigde hij zich niet! David hield in alles rekening met God, en legde het verkregen koningschap net zo gemakkelijk (..) terug in Gods handen! *)
Jezus wordt niet zonder rede de 'Zoon van David' genoemd; Hoewel David geschied-kundig vóór Jezus leefde, was hij van Zijn geslacht (..).
Onze positie in Gods Koninkrijk wordt niet bepaald door ons eigen kunnen,
maar de plaats waar Jezus ons plaatst.
Hij legde Zijn leven af, om het ons te geven. Wanneer we dat ten volle
doorkrijgen, zal Hij groeien en wij minder worden. (5)
Verwarrend? Nee hoor, juist logisch!
De plaats van de nul bepaald immers de waarde van het getal!
Rev.Camp [nov'02] C048
