Het woord 'geloofsbelijdenis' heeft in onze taal meer betekenissen: Het is als zelfstandig naamwoord 'een beknopt samengevat geheel van geloofswaarheden' en als 'het belijden van je geloof' kan het ook een werkwoord zijn. Het Kerkelijke begrip 'belijdenis doen' is hier dan ook van afgeleid.
Wanneer je gelovig bent opgevoed (zo heet dat...), dan word je geacht het geloof op de zelfde manier uit te leven als je ouders; in de zelfde traditie, gewoonten, of hoe dit ook genoemd mag worden. Correcter zou zijn dat we onze eigen levenswandel bepalen uit de zelfde geloofsaspecten en het resultaat het zelfde beeld oplevert. Tenslotte ben je niet christelijk, maar een christen en dat is een groot verschil! Je zou in dit kader zelfs kunnen spreken van eerste en tweede generatie christenen! Bij mensen die zich aan God noch gebod hebben gehouden en tot geloof komen spreken we van een bekering. Hoe radicaler de bekering, hoe meer toegewijde christen zij vaak zijn. Maar hoeveel tweede generatie christenen lopen er niet rond?
Alweer een tijdje geleden heb ik voor een speciale gelegenheid een persoonlijke geloofsbrief samengesteld. Het deed mij denken aan een plaatje uit een oud geschiedenisboek: Een geestelijke die met een geopend boek voor een ridder uitloopt. Hoewel geschreven woorden nooit 100% kunnen vatten wat je gelooft, kan een poging tot het vastleggen ervan wel een hulpmiddel zijn om eens na te denken over wat je nu eigelijk geloofd en waar je voor staat!
In het verlengde hiervan heb ik recentelijk wat verschillende geloofsbelijdenissen van het Internet geplukt en met elkaar vergeleken. De een schrijft 'het' wat uitvoeriger neer dan de ander, maar mijn conclusie was al snel dat we (als verschillende christelijke denominaties) in de basis het zelfde belijden! Dat er uiteindelijk zoveel verschillende Kerken en groeperingen zijn heeft naar mijn mening als oorzaak dat we óf niet geloven wat we belijden óf we zo prat gaan op onze manier van uitvoering geven aan ons geloof, dat we buiten de geloofsrealiteit zijn komen te staan (...).
De apostel Paulus geeft wel aan dat er nu eenmaal scheuringen moeten zijn, zal het blijken, wie de toets kunnen doorstaan, (1) maar met de zelfde gang vermaant hij ons bij de naam van onze Here Jezus Christus, allen eenstemmig te zijn en er geen scheuringen te laten zijn, en vast aaneengesloten, een van zin en een van gevoelen te zijn; (2) want zij die scheuringen maken zijn natuurlijke mensen die de Geest niet hebben. (3) En laat op dit laatste punt zo goed als alle geloofsbelijdenissen erg karig zijn met hun bewoording (...)!
De schrijver van het boek Handelingen haalt niet alleen vanwege de chronologische volgorde de verschijning aan de discipelen, de hemelvaart, de opdracht om (op de belofte) te wachten en de uitstorting van de Heilige Geest aan, voordat hij de 'handelingen' van de apostelen vast legt: Het is de basis, de bron waaruit de eerste christenen leefden! Wij zijn blijkbaar wat kwijtgeraakt! Maar iets wat je bent kwijtgeraakt, in tegenstelling tot iets wat je is afgenomen, kun je (weer) gaan zoeken.
Om niet ieder voor zich weer opnieuw het wiel te hoeven uitvinden kunnen we elkaar ook helpen om, vanuit onze gemeenschappelijke geloofsbelijdenis, ons geloof en persoonlijke relatie met God onze Vader en Jezus onze Verlosser te ontwikkelen, door de Heilige Geest. Misschien wel juist omdat we op dit punt niet al te veel houvast hebben aan onze eigen 'geschriften' kunnen we juist samen Gods woord raadplegen hoe het nu eigelijk zit met doop, vervulling, gaven, uitingen, etc. van de Geest!
Dit doet me wel denken aan een oud grapje: 'Heidenen bekeren is een christelijk werk, maar christenen bekeren is een heidens werk!' Waar staat u ten aanzien van uw geloofsbelijdenis?
Voor ik deze column afsluit nog even iets over die persoonlijke geloofsbrief van mij. Naast een aantal gedachten en statements had ik hierin ook de 'algemene geloofsbelijdenis' opgenomen, voorzien van enkele typerende en, in mijn ogen, duidelijke kanttekeningen. Al was het alleen maar om u als lezer te prikkelen tot serieus nadenken over de diverse aspecten van deze belijdenis, heb ik die bewuste passage hiernaast afgedrukt.
Ik geloof in God, de schepper van hemel en aarde.
(daarom vereren wij niet de schepping, maar de Schepper)
en Jezus Christus
(dus niet als goed mens of profeet),
als Zijn eniggeboren Zoon; Ontvangen van de Heilige Geest
(daarom is Hij Gods Zoon)
en geboren uit de maagd
(geen slippertje o.i.d.)
Maria, Die is gestorven aan het kruis
(in onze plaats)
voor onze zonde
(als gevolg van de zondeval),
lichamelijk is opgestaan uit de dood
(Hij heeft de sleutels van het dodenrijk genomen),
verschenen aan Zijn discipelen
(als betrouwbare getuigen),
opgevaren naar de hemel
(zodat Zijn Plaatsvervanger kon komen)
en nu zit aan de rechterhand
(naam boven alle naam)
van God de Vader, waar Hij voor ons bidt en pleit
(Zijn persoonlijke bemoeienis met elke gelovige),
en vanwaar Hij zal komen om te oordelen
(een rechtvaardig en eeuwig oordeel)
over de levenden en de doden,
en in de Heilige Geest
(Gods Inspiratie en Kracht)
die ons leidt
(door inwoning)
en zo Zijn eeuwige bedoelingen bekend maak.
(door inzicht en profetie)
Ik geloof in de Bijbel
(de canon van 66 boeken)
als Gods geïnspireerde woorden als onfeilbare openbaring en norm voor ons
geloof en leven, in de Gemeente als een vergadering
(in plaats en tijd)
van gelovigen
(wedergeboren en persoonlijke relatie met Jezus)
als het werkzame lichaam van Jezus waardoor Gods totale verlossingsplan voor de wereld
(welke ligt onder de heerschappij van satan en de gevallen engelen)
werkzaam is en de betekenis van de waterdoop
(door onderdompeling als zichtbare geloofskeuze en bevestiging)
en avondmaal
(als herinnering aan het belang van Zijn offer en overwinning)
als onmiskenbare handelingen door Jezus zelf ingesteld tot versterking
van ons geloof.
Amen.
U mag reageren. Graag zelfs. Dat houdt u en mij scherp!
Rev.Camp [sep'01] C036
