Door de corona maatregelen zijn we momenteel beperkt in onze fysieke ontmoetingen als kerk. Veel kerken en gemeenten kiezen daarom hun diensten te streamen via internet.
Een naar mijn mening goede bijkomstigheid hiervan is dat we bewust of onbewust gedwongen worden na te denken hoe we sommige aspecten van onze diensten (opnieuw) vorm moeten geven. We preken immers niet enkel meer voor de eigen parochie...
Neem nu het vieren van het Heilig Avondmaal. Om hygiënisch redenen werd brood en wijn al niet meer daadwerkelijk gedeeld (1) , maar nu is daar als beperking nog die fysieke afstand bijgekomen. Bij sommige stream diensten worden brood en wijn wel met de schaarse aanwezigen gedeeld, zoals de muziekgroep en technici, maar bij anderen blijft het beperkt tot enkel de voorgaande persoon. Dit laatste kan dan wat 'katholiek' overkomen.
Begrijp mij wel; Als gelegenheid schrijver (2) ben ik inmiddels aan mijn derde roman bezig en tijdens mijn research heb ik ook de katholieke mis bestudeerd. (3) De handelingen welke ik eerst poespas vond, blijken stuk voor stuk een diepe betekenis te hebben.
Oké, ik denk dat het niet te vergelijken is met de Pesach maaltijd (4) toen Jezus het avondmaal instelde of zoals de eerste gemeente hier vorm aan hebben gegeven, maar het is zeker geen poespas!
Nu is het Avondmaal niet enkel een herinnering aan Jezus' dood, maar juist de viering van het nieuwe verbond (5) wat Hij voor ons gesloten heeft, waardoor wij vergeving en een eeuwig leven hebben ontvangen. (6)
Maar er zijn meer beelden die in de viering besloten liggen. De Pesach maaltijd verwijst naar het bloed wat destijds in geloof aan de deurposten gesmeerd (7) moest worden opdat de doodengel daaraan voorbij zou gaan. In de joodse traditie is het de jongste telg van de familie die over de Pesach gebruiken vragen stelt waarmee de herinnering levend wordt gehouden. (8)
Ook de laatste woorden van Jezus bij dat Pesach maal dragen een belofte: 'vanaf vandaag zal ik niet meer van de vrucht van de wijnstok drinken tot de dag komt dat ik er met jullie opnieuw van zal drinken in het koninkrijk van mijn Vader.' (9) Dit verwijst naar een joods gebruik waarbij een vader met zijn zoon de aanstaande schoonfamilie bezoekt en de aanstaande bruidegom en bruid samen wijn uit één beker drinken. (10) De bruidegom drinkt daarna geen wijn meer totdat hij hun huis in gereedheid heeft gebracht en hij zijn bruid komt halen.
We herkennen hierin Jezus' belofte over het gereedmaken van een plaats in het huis van Zijn Vader (11) , maar ook de parabel van de tien bruidsmeisjes. (12)
Als ik zo over de genoemde punten nadenk valt het mij op dat Jezus' boodschap veel dieper gaat dan alleen een bekering tot een net christelijk leven. Alle gelijkenissen die Jezus uitsprak verwijzen naar een groter plan, waar de apostelen op die eerste Pinksterdag van getuigden: Gods Geest zal op de gelovigen komen met profetieën, gezichten en dromen, voor jong en oud. (13) En als we in de handelingen van de apostelen lezen over een dynamiek (14) waarmee dat daarna gepaard ging, denk ik: missen we niet iets?
Het is daarom een terechte vraag hoe we en publiek vorm kunnen geven aan alle geloof aspect, voor een ieder persoonlijk, dan wel collectief als gemeente. En het Heilig Avondmaal is daar een onderdeel van.
Rev.Camp [nov'20] C147
