e probeerde zich een wat gemakkelijker houding te geven zodat ze wat kon nadenken. Het was allemaal zo snel
gegaan. Een paar maanden geleden was ze nog verloofd en nu was ze hoogzwanger.
De trouwceremonie was sober geweest en door de omstandigheden wat beladen. Gek eigenlijk, het kon haar nu
niets meer schelen wat mensen ervan vonden, ze had van God de liefste man gekregen die ze maar kon bedenken.
Zorgzaam, eerlijk en oprecht.
Oké, zonder die droom zou hij de verloving in stilte verbroken hebben, maar dat was omdat hij juist wel
om haar gaf. Vanaf dat moment had hij ook geen seconde meer aan haar verhaal getwijfeld. Als God iets doet...!
Ook de tijd die ze bij haar oom en tante had doorgebracht had haar goed gedaan.
Alles wat ze had meegemaakt had haar oom glashelder vanuit de schrift kunnen verklaren. Best humoristisch, praten met haar oom via een krijtje! Maar tijdens de naamgeving van haar neefje was zijn spraakvermogen weer helemaal terug gekomen. Tot ver in de omtrek werd erover gesproken! Jammer dat ze niet wat langer had kunnen blijven. Dat kleine wonder, met zo'n speciale bestemming, in haar armen houden leek haar verrukkelijk.
En dan te bedenken dat over hun kind nog veel meer was geschreven.
Zeker, ze zouden hun zoon ook een God toegewijde opvoeding geven, net als zijn neefje.
Niemand kon in haar buik kijken natuurlijk, maar ze wist als geen ander dat het een jongetje was: een
Koningszoon zelfs.
Ze was getrouwd met een afstammeling van koning David, maar niet daarom alleen
moesten ze zich in bethlehem laten registreren. Het moest zo zijn! Er stond immers geschreven:
'Bethlehem in Efratha, u bent één van de kleinste steden in Juda, maar toch zult u de
geboorteplaats zijn van onze Koning, die mijn volk zal leiden.'
Die woorden had ze keer op keer overdacht en ze had zich erover verbaasd. Ze waren voor hen opgeschreven, wie had dat kunnen bedenken! Ze was de gelukkigste vrouw van de hele wereld en haar kind was heel bijzonder in de ogen van God! 'Hij zal een groot man zijn, en 'Zoon van de Allerhoogste' worden genoemd' had de engel gezegd en ook dat ze Hem de naam Jeschua, 'God redt', moesten geven!
Ai, was dat een voetje in haar buik, of was het....? Als ze nu maar snel ergens onderdak konden krijgen, het begon al te schemeren....
(1)
Rev.Camp [dec'03] C061
(1) [klik hier om de mp3 te beluisteren]
