In onze (christelijke) schrijftaal is het gebruikelijk dat we woorden die betrekking hebben op God, Jezus en de Heilige Geest met een hoofdletter schrijven. Ook schrijven we het woord Bijbel vaak met een hoofdletter, evenals Heilige Schrift en Het Woord. Ook wanneer we spreken (lees: schrijven) van 'Ik heb een Woord', duiden we via de hoofdletter aan dat het hier gaat om door God geïnspireerde woorden. Dit kan een vermaning zijn, een bemoediging of een citaat uit de Bijbel.
Onlangs raakte mij op een zondag een Woord dat geciteerd werd uit Openbaring. Het was de vermaning aan Efeze; Dat zij hun eerste liefde verzaakt hadden. (1) Gedachten schoten door mijn hoofd: Hoe is dit gekomen en waar vind ik een definitie in de Bijbel wat die 'eerste liefde' dan wel is. Als er sprake is van een einde van die eerste liefde, dan moet er ook een begin zijn.
Telkens wanneer ik het boek Handelingen lees, treft mij weer de gedrevenheid en het enthousiasme waarvan in de eerste Gemeenten sprake was: Liefde voor Jezus!
Van de Emmaüs gangers lezen we dat, terwijl Jezus hen de Schrift uitlegt, 'hun hart brandende in hun was'. (2) En dan gaan mijn gedachten direct naar het boek Handelingen, waar we een samenvatting vinden hoe de eerste christenen leefden. (3)
De vier items die hier genoemd worden: het onderwijs, de gemeenschap, het breken van het brood en de gebeden, werden volhardend bedreven (d.w.z. met passie)!
Bij 'gebed' kan ik mij nu, na een periode van vasten, een goede voorstelling maken. Ook 'het onderwijs der apostelen' zal heel krachtig en fundamenteel zijn geweest. Als we vervolgens 'het breken van het brood' bekijken en vergelijken met wat we hierover in vers 46 lezen: '...en van huis tot huis brood brekende, aten zij te zamen met verheuging en eenvoudigheid des harten' (STV), dan zou dit gemakkelijk in één adem gelezen kunnen worden met 'de gemeenschap' in vers 42.
Maar als deze vier punten zo belangrijk waren, waar vind ik dan de kern van het evangelie: 'Jezus'? Nee, voor mij ligt bij het breken van het brood het accent meer op wat Jezus zelf hiervan zei: 'Dit is Mijn lichaam, welke voor u gegeven wordt; doe dit tot Mijn gedachtenis'. (4) We kunnen elke zondag in onze samenkomsten Avondmaal houden, maar het gaat hier niet om het Teken (alleen), maar om de betekenis.
Wanneer we samenkomen delen en zingen wij over de bron van ons leven: Jezus! 'Weest dan navolgers ... vervuld met de Geest, en spreekt onder elkander in psalmen, lofzangen en geestelijke liederen, en zingt en jubelt de Here van harte, dankt te allen tijden in de naam van onze Here Jezus Christus God, de Vader, voor alles.' (5)
In het woordje 'alles' wordt niets uitgezonderd. En 'in Hem' is dan ook onze 'gemeenschap'! Niet alleen met ons eigen clubje, maar ook gemeenschap met mede christenen.
Ja, het gaat zelfs over de tijdgrenzen heen, want:
'Wij zijn genaderd tot de berg Sion, tot de stad
van de levende God, het hemelse Jeruzalem, en tot tienduizendtallen van engelen, en tot een feestelijke
en plechtige vergadering van eerstgeborenen, die ingeschreven zijn in de hemelen, en tot God, de rechter
over allen, en tot de geesten der rechtvaardigen, die de voleinding bereikt hebben, en tot Jezus, de
middelaar van het nieuwe verbond, en tot het bloed der besprenging, dat krachtiger spreekt dan Abel.'
(6)
Alle mensen, wat een volle volzin is dat! Maar als ik daar aan denk, dan hef ik m'n handen op en dank ik God!
Terugkerend naar het uitgangspunt van deze column; - het Woord uit Openbaring - denk ik: Ja, met die eerste liefde weer (?) in ons hart zijn wij een kandelaar die helder brandt; door Hem die vóór ons is!
Rev.Camp [mrt'98] C010
